A STUDY ON THE TRANSPOSITION PRACTICE OF THE NEY INSTRUMENT IN THE ORCESTRA

Geleneksel Türk müziği, sözlü eserleriyle insan sesine dayanan önemli bir gelenek olmasının yanı sıra enstrümanistlere de çeşitli formlarda özgürlük alanı sunmaktadır. Saz eserlerine ve taksimlere sazendelerin tecrübeleri ve becerilerini sergileyebildikleri bir yer olarak bakarsak, geleneksel örgüden uzaklaşmamıza ve yenilikler aramamıza gerek kalmamaktadır. Binlerce yıllık tarihiyle varlığını sürdüren Ney, geleneksel üslubun haricinde modern müzik içerisinde varlığını göstermektedir. Ney sesinin adeta bir “ihtiyaç” haline gelen bu değişimi, icracılarının yenilik arayışları ile var olabilme sürecine dönüşmüştür. Bu araştırma, modernleşen müziğin dönüşümünde, batı müziği orkestraları içinde aranan ve bu orkestralarda önemli bir ses haline gelen Ney çalgısının orkestrasyon içindeki müzikal yaklaşımını ele almaktadır. Bu araştırmada, toplumsal ve kültürel değişimlerin, geleneksel bir çalgı olan Ney’in müzikal sürecindeki etkileşimi ve tarihsel gelişimi analiz edilmiştir.