Wyzwania w zakresie wdrażania unijnej polityki klimatycznej w dobie kryzysu energetycznego na przykładzie odnawialnych źródeł energii

Celem tego opracowania jest chęć odniesienia się do pytania (rozwiania wątpliwości), czy kryzys energetyczny jest uzasadnieniem dla odroczenia realizacji unijnych celów klimatycznych. Odpowiedzi na to pytanie należy szukać w charakterze zmian klimatu i istocie polityki i prawa ochrony klimatu. Tezą stawianą w tym opracowaniu jest twierdzenie, że w dobie narastającego kryzysu energetycznego rośnie znaczenie unijnego prawa ochrony klimatu w zakresie mobilizowania państw członkowskich do podejmowania odpowiednio ambitnych działań na rzecz ochrony klimatu. Pogłębiający się kryzys energetyczny wymaga nie tylko podejmowania działań o charakterze doraźnego wsparcia odbiorców wrażliwych. Zintensyfikowane muszą zostać działania mogące przynieść skutki długoterminowe, w tym zwiększenie odporności UE i państw członkowskich na negatywne skutki gospodarcze i społeczne, które mogą zostać wywołane przez przyszłe kryzysy energetyczne. Jednocześnie kryzys energetyczny powinien stanowić uzasadnienie do odpowiedniego doboru instrumentów wdrażania działań na rzecz ochrony klimatu, zwiększenia solidarności państw członkowskich w zakresie ponoszenia ciężarów realizacji działań zmierzających do ochrony wspólnego dobra (ochrony klimatu).