Szkoda antymonopolowa. Zakres pojęciowy oraz przesłanki odpowiedzialności

Celem niniejszego opracowania jest próba rekonstrukcji pojęcia szkody antymonopolowej, którego genezy poszukiwać należy w Dyrektywie 2014/104/UE z 26 listopada 2014 r. w sprawie niektórych przepisów regulujących dochodzenie roszczeń odszkodowawczych z tytułu naruszenia prawa konkurencji państw członkowskich i Unii Europejskiej oraz implementującej ustawie z dnia 21 kwietnia 2017 r. o roszczeniach o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji. Ze względu na specyfikę przedmiotu regulacji ustawy w opracowaniu odwołano się do orzecznictwa unijnego oraz krajowego, uwzględniając dorobek doktryny z obszaru prawa cywilnego materialnego. W pracy podjęto próbę oceny przyjętych regulacji, w szczególności ich celowości pod kątem poprawy sytuacji poszkodowanych deliktem antykonukrencyjnym. W prowadzeniu analiz wykorzystano metodę dogmatycznoprawną oraz w ograniczonym zakresie prawnoporównawch. Na tle przeprowadzonych analiz kształtuje się wniosek, że szkoda antymonopolowa w ogólnej konstrukcji nie odbiega od szkody w ujęciu cywilistycznym. Jednak należy zwrócić uwagę na domniemania wprowadzone w przepisach ustawy o roszczeniach o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji, które miały uatrakcyjnić prywatnoprawny tryb dochodzenia roszczeń z tytułu naruszenia prawa konkurencji; w szczególności na domniemanie szkody antymonopolowej na skutek naruszenia prawa konkurencji oraz przerzucenia nadmiernego obciążenia.