The genesis of sensitive communication. Patient experience as an educational resource and a source of knowledge

Cel pracy Artykuł przedstawia genezę komunikacji sensytywnej – rodzaju komunikacji, który powinien być wyuczony i stosowany przez wykonujących zawody pomocowe wobec podopiecznych doświadczających straty, przemocy, zagrożenia życia, śmierci, żałoby. Materiał i metody W latach 2001-2019 przeprowadzono badania (wywiady, obserwacje, ankiety) wśród rodziców zmarłych dzieci, a także ratowników medycznych, lekarzy, pielęgniarek i położnych szpitali wrocławskich i warszawskich. Na ich podstawie opracowano protokół komunikacyjny OPIEKUN - jak zawiadamiać rodziców o śmierci dziecka. Wyniki Protokół jest stosowany na oddziałach neonatologicznych, a od 2018 jeździ w karetkach w postaci zalaminowanej poręcznej instrukcji postępowania. Ma być stosowany jako standard opieki medycznej w całej Polsce. Jego skuteczność wydaje się efektem opracowania go w oparciu o doświadczenie podopiecznych, którzy wskazali, co im pomogło a czego im brakowało w bolesnej interakcji z profesjonalistą. Po podobne narzędzia komunikacyjne zgłaszają się policjanci, duchowni, nauczyciele, dziennikarze itp. Wnioski Artykuł wnioskuje uznanie pacjentów za naturalnych nauczycieli komunikacji wspierającej w kształceniu personelu medycznego wskazując miejsca i sposoby wykorzystania ich doświadczenia.