Wpływ nawozów zawierających wolne aminokwasy na plonowanie współczesnej oraz dawnych odmian pszenicy zwyczajnej w produkcji ekologicznej

Celem badań było określenie wpływu nawozów aminokwasowych na wielkość i strukturę plonu ziarna współcześnie uprawianej oraz starych odmian pszenicy zwyczajnej ozimej w produkcji ekologicznej. Ocenie poddano następujące odmiany pszenicy: RGT Kilimanjaro, Ostka Grodkowicka, Square Head Grodkowicka, Egipcjanka, Nadwiślanka i Blondynka. Warianty nawozowe obejmowały: obiekt bez nawożenia dolistnego, Fertileader Tonic, Ecovigor AA, Fertileader Tonic + Ecovigor AA, Aminosol, Fertileader Tonic + Aminosol. Spośród ocenianych odmian pszenicy największym plonem ziarna odznaczała się współcześnie uprawiana odmiana RGT Kilimanjaro, która plonowała średnio na poziomie 7,27 t ha–1. Stare, regionalne odmiany pszenicy wykształcały plony ziarna od 36,3 do 50,3% mniejsze. W tej grupie odmian największym potencjałem plonowania odznaczała się Nadwiślanka, a najmniejszym Blondynka. Mniejsze plony ziarna starych odmian pszenicy były efektem słabszej krzewistości roślin, mniejszej ilości wykształconych ziaren w kłosie oraz masy 1000 ziaren w porównaniu z pszenicą współcześnie uprawianą. Aplikacja nawozów aminokwasowych powodowała przyrost plonu ziarna w zakresie od 2,4 do 7,2%. Istotną zwyżkę plonu stwierdzono po zastosowaniu preparatu Fertileader Tonic łącznie z nawozami Ecovigor AA oraz Aminosol.