‘Gids in de chaos’ of politiek instrument?

Al streven canoncommissies dit uitdrukkelijk niet na, een historische canon is vanuit politiek oogmerk in eerste instantie een politiek instrument, zoals uit veel politiek-maatschappelijke discoursen ook blijkt. Deze bijdrage focust op de Canon van Nederland en van Vlaanderen. Ze analyseert het concept van een canon als een instrumentalisering van het verleden in dienst van nationale identiteits- en natievorming. Ze werkt vijf geschieddidactische argumenten uit tegen het gebruik van een canon in geschiedenisonderwijs. Daarbij plaatst ze een historische canon tegenover de rijkdom van historisch denken, een oriënterend historisch referentiekader, een ruime, rijke en brede kennis van, belangstelling voor, en betekenisgeving aan het verleden, insluitingsmechanismen, en de professionaliteit van de geschiedenisleraar. Ze sluit af met vier voorwaarden voor kwaliteitsvol geschiedenisonderwijs.