Droga Heinricha Förstera do sakry biskupiej we Wrocławiu (1799–1853)

Heinrich Förster urodził się 24 listopada 1799 r. w Głogowie. Uczęszczał do miejscowego gimnazjum, gdzie w 1821 r. zdał egzamin dojrzałości, po którym wstąpił do wrocławskiego seminarium duchownego i rozpoczął studia teologiczne na WydzialeTeologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Po ukończeniu formacji i studiów, 17 lipca 1825 r. przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako wikariusz w parafii świętych Apostołów Piotra i Pawła w Legnicy. W 1828 r. został mianowany proboszczem parafii świętychApostołów Piotra i Pawła w Kamiennej Górze, gdzie pełnił posługę do 1837 r. W tym samym roku przyjechał do Wrocławia, gdzie 11 października został kanonikiem kapituły wrocławskiej i kaznodzieją katedralnym we Wrocławiu. Förster podkreślał fundamentalneznaczenie zasad wiary w głoszeniu Słowa Bożego. Jego posługa kaznodziejska przypada na spór o małżeństwa mieszane, w którym zajmował prawowierne stanowisko. W latach 1845–1853, tj. w czasie rządów kard. Melchiora von Diepenbrocka, ks. kanonik Förster byłjego najbliższym i zaufanym współpracownikiem. 20 września 1845 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa od Wrocławskiego Wydziału Teologicznego. Po śmierci kard. Melchiora von Diepenbrocka, 20 stycznia 1853 r. kapituła katedralna wybrała Förstera na wikariuszakapitulnego, a 19 kwietnia – na ordynariusza diecezji wrocławskiej. Jako biskup kontynuował dzieło odnowy moralnej i religijnej, rozpoczęte przez swojego poprzednika.