Magdalena Stoczyńska, Agata Świerszcz-Łądkowska, A. Tomczak, A. Zapaśnik
{"title":"Przetoki szyjno-jamiste; postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne na przykładzie przypadków klinicznych o różnej etiologii","authors":"Magdalena Stoczyńska, Agata Świerszcz-Łądkowska, A. Tomczak, A. Zapaśnik","doi":"10.5603/PPN.2019.0010","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Przetoka szyjno-jamista to nieprawidlowe polączenie miedzy tetnicami szyjnymi a zatoką jamistą. Pierwszy opis przypadku przetoki szyjno-jamistej powstal w 1930 roku. W 1985 roku Barrow wraz z zespolem stworzyli powszechnie dziś stosowaną klasyfikacje przetok szyjno-jamistych na podstawie obrazow angiograficznych. Zgodnie z tym podzialem wyodrebnia sie 4 typy pr zetok: bezpośrednie (typ A) i pośrednie (typy B, C, D). P rzetoki typu A stanowią 70–90% przypadkow. Są to najcześciej urazy oraz pekniecie tetniaka tetnicy szyjnej wewnetrznej w odcinku jamistym. Wśrod przyczyn typow B, C, D, ktore stanowią 10–30% przypadkow, wymienia sie czynniki prowadzące do oslabienia ścian naczyn: nadciśnienie tetnicze, miazdzyce oraz choroby ukladowe tkanki lącznej. Klasyczna triada objawow przetoki szyjno-jamistej obejmuje: obrzek i przekrwienie galki ocznej, wytrzeszcz i tetniący szum naczyniowy. Ponadto mogą wystepowac: opadanie powiek, zaburzenia galkoruchowe (uszkodzenie nerwow III, IV, VI), ubytki w polu widzenia oraz bole twarzy w zakresie unerwienia pierwszej i drugiej galezi nerwu V. Diagnostyka jest zazwyczaj zlozona, prowadzona zarowno przez neurologow, jak i okulistow. Badaniem diagnostycznym z wyboru jest cyfrowa angiografia subtrakcyjna. Zazwyczaj wykonuje sie r owniez tomografie komputerową (CT, computed tomography) glowy, angiografie metodą rezonansu magnetycznego mozgowia, CT oczodolow, badanie okulistyczne (obejmujące ocene: ostrości wzroku, dna oka, ciśnienia środgalkowego, ultrasonografie galki ocznej). W zalezności od typu pr zetoki stosuje sie leczenie zachowawcze lub inwazyjne (endowask ularne — embolizacja pr zetoki lub klasyczny zabieg neurochirurgiczny). Autorzy przedstawili trzy przypadki przetok szyjno-jamistych o roznej etiologii obrazujących roznorodnośc objawow klinicznych oraz trudności diagnostyczno-terapeutyczne.","PeriodicalId":423915,"journal":{"name":"Polski Przegląd Neurologiczny","volume":"212 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"1900-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Polski Przegląd Neurologiczny","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.5603/PPN.2019.0010","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
Przetoki szyjno-jamiste; postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne na przykładzie przypadków klinicznych o różnej etiologii
Przetoka szyjno-jamista to nieprawidlowe polączenie miedzy tetnicami szyjnymi a zatoką jamistą. Pierwszy opis przypadku przetoki szyjno-jamistej powstal w 1930 roku. W 1985 roku Barrow wraz z zespolem stworzyli powszechnie dziś stosowaną klasyfikacje przetok szyjno-jamistych na podstawie obrazow angiograficznych. Zgodnie z tym podzialem wyodrebnia sie 4 typy pr zetok: bezpośrednie (typ A) i pośrednie (typy B, C, D). P rzetoki typu A stanowią 70–90% przypadkow. Są to najcześciej urazy oraz pekniecie tetniaka tetnicy szyjnej wewnetrznej w odcinku jamistym. Wśrod przyczyn typow B, C, D, ktore stanowią 10–30% przypadkow, wymienia sie czynniki prowadzące do oslabienia ścian naczyn: nadciśnienie tetnicze, miazdzyce oraz choroby ukladowe tkanki lącznej. Klasyczna triada objawow przetoki szyjno-jamistej obejmuje: obrzek i przekrwienie galki ocznej, wytrzeszcz i tetniący szum naczyniowy. Ponadto mogą wystepowac: opadanie powiek, zaburzenia galkoruchowe (uszkodzenie nerwow III, IV, VI), ubytki w polu widzenia oraz bole twarzy w zakresie unerwienia pierwszej i drugiej galezi nerwu V. Diagnostyka jest zazwyczaj zlozona, prowadzona zarowno przez neurologow, jak i okulistow. Badaniem diagnostycznym z wyboru jest cyfrowa angiografia subtrakcyjna. Zazwyczaj wykonuje sie r owniez tomografie komputerową (CT, computed tomography) glowy, angiografie metodą rezonansu magnetycznego mozgowia, CT oczodolow, badanie okulistyczne (obejmujące ocene: ostrości wzroku, dna oka, ciśnienia środgalkowego, ultrasonografie galki ocznej). W zalezności od typu pr zetoki stosuje sie leczenie zachowawcze lub inwazyjne (endowask ularne — embolizacja pr zetoki lub klasyczny zabieg neurochirurgiczny). Autorzy przedstawili trzy przypadki przetok szyjno-jamistych o roznej etiologii obrazujących roznorodnośc objawow klinicznych oraz trudności diagnostyczno-terapeutyczne.