Dücane Cündioğlu’nun İslamcılık Kavrayışı ve Türkiye’deki Farklı İslamcılık Anlayış ve Pratiğine Eleştirisi Üzerine Bir Çalışma

Bu çalışmada, 1990’lı yılların ikinci yarısı ve 2000’li yıllar boyunca İslamcı hareketin Türkiye’deki önemli entelektüellerinden biri olan Dücane Cündioğlu’nun, kendi İslamcılık anlayışı-kavrayışı ve Türkiye’deki farklı İslamcılık kavrayış ve pratiklerinin eleştirel bir analizi yapılmıştır. Bu amaca yönelik Cündioğlu’nun İslamcılık üzerine kaleme aldığı yazıların içerik analizi yapılmıştır. Çalışmada, kaynak olarak, Cündioğlu’nun kitaplarından ve özellikle 2011 yılına kadar, Yeni Şafak gazetesinde kaleme aldığı köşe yazılarından yararlanılmıştır. Cündioğlu yazılarında Türkiye’deki İslamcılığı, siyasetle olan ve/ya siyasi merkezli olan sosyalleşme-siyasallaşma ve ideolijileş(tiril)me ilişkisini irdeleyerek, uluslararası konjonktürün ve Batı’dan devşirilmiş modernizm akımının farklı bir yansıması olarak yorumlamıştır. Cündioğlu’na göre Türkiye’de ibadeti Türkçeleştirme ve ulusal bir din anlayışı geliştirme çabaları Türkiye’nin iç ve dış politikalarıyla iç içe geçmiştir. Türkiye’nin İslami mirasını terk etme ve seküler bir Batılı kimliği benimseme yönündeki tarihsel alışkanlığının geçmiş ile bugün arasında kültürel bir bölünme yarattığını iddia etmiştir. Türkiye’deki çeviri hareketi de bu durumu derinleştirmiştir. Cündioğlu’na göre din ve devletin birbirinden ayrılması yerleşik gelenekler nedeniyle zordur. Çünkü Türkiye’de din ve devlet işlerinin birbirinden ayrılmış görünmesine rağmen devlet kendi amaçları doğrultusunda din üzerinde etkili olmaktadır. Cündioğlu’na göre, Türkiye’de İslam’ın yorumlanış biçimi siyasi ve sosyal etkilere açıktır. Türkiye’de İslamcılar başlangıçta tüketimi bir kimlik oluşturma aracı olarak görürken daha sonra ekonomik ve politik güç elde etmek için iktidara ortak olma yoluna girmişlerdir. Cündioğlu, İslam’ın sosyalleşmesine ve siyasallaşmasına karşı çıkmaktadır.