Nonconvulsive status epilepticus in the course of Hashimoto’s encephalopathy – case report

Encefalopatia Hashimoto (EH) jest rzadkim zespołem neurologicznym, mogącym towarzyszyć chorobie Hashimoto albo występować niezależnie od niej. Spektrum objawów – szerokie i niecharakterystyczne – utrudnia proces diagnostyczny. Encefalopatię Hashimoto mogą przypominać wszelkie choroby związane z zespołem majaczenia i szybko postępującym otępieniem, dlatego przedstawiony w pracy opis przypadku jest istotny dla lekarzy wszystkich specjalności. Większość pacjentów znajduje się w stadium eutyreozy. Przebieg choroby może być ostry udaropodobny lub z przewagą objawów psychiatrycznych i z napadami padaczkowymi. Rozpoznanie stawia się najczęściej poprzez wykluczenie innych przyczyn zaburzeń neurologicznych oraz stwierdzenie encefalopatii i wysokiego miana przeciwciał przeciwtarczycowych. U prawie wszystkich pacjentów stwierdza się podwyższony poziom przeciwciał przeciwko peroksydazie tarczycowej oraz tyreoglobulinie, dlatego badanie poziomu przeciwciał stanowi podstawę szybkiej i trafnej diagnozy. Pomocne w rozpoznaniu jest również badanie płynu mózgowo-rdzeniowego oraz badanie elektroencefalograficzne. Leczeniem z wyboru jest przewlekła sterydoterapia, natomiast w przypadku braku poprawy lub steroidooporności stosuje się inne metody, takie jak plazmafereza, immunoglobuliny, immunosupresja czy leczenie biologiczne. W przypadku postawienia szybkiej i trafnej diagnozy oraz włączenia odpowiedniego leczenia, rokowanie jest dobre.