Arcybiskup Edward Ozorowski – pasterz i teolog

Wartościowanie osoby ludzkiej sytuuje się w wyjątkowości i niepowtarzalności jej egzystencji, w tym, co człowiek pozostawia po sobie jako niezapomniany ślad. Już istnienie człowieka ma wyjątkowe aksjologiczne znaczenie, co wyrażają słowa św. Ireneusza Homo vivens, gloria Dei. Uświadomienie tej prawdy zobowiązuje człowieka do takiego życia, żeby swym postępowaniem tę chwałę Boga pomnażać. Tak też na nasze życie patrzy Bóg, „który odda każdemu według uczynków jego” (Rz 2,7). Takie wartościowanie swej egzystencji świadczy o mądrości danej osoby, dając jej wiele satysfakcji, gdyż: „Lepsze jest dobre imię, niż wonne olejki” (Koh 7,1). Nasza szlachetność nie zatrzymuje się na nas samych oraz szybko się nie wyczerpuje i przedłuża się w czasie, gdyż to co nowe, nakłada się na nasze dokonania i je pogłębia1. Stąd też: „Mądry uzyska chwałę u swego narodu, a imię jego żyć będzie na wieki” (Syr 37,26). Odnosząc ten sposób aksjologicznego postrzegania ludzkiej egzystencji do osoby i dzieła życia abp. Edwarda Ozorowskiego na pierwszy plan wysuwają się dwa wymiary dzieła jego życia: posługa biskupa jako pasterza oraz działalność naukowa jako teologa. W tych dwóch wymiarach pozostał w pamięci osób spotkanych na swej życiowej drodze oraz tych, którzy słuchali jego wykładów i konferencji oraz czytali jego prace. W roku 2019 abp prof. Edward Ozorowski świętuje jubileusz 40-lecia swojej posługi biskupiej i 55-lecia kapłaństwa, co upoważnia i zobowiązuje do przypomnienia dzieła jego życia. W tej analitycznej refleksji jego życiowych dokonań skoncentrujemy się na tych dwóch wymiarach: posłudze pasterskiej oraz pracy naukowej jako teologa.