Biochemical Markers in Determining the Risk of Intensive Care Unit Admission in COVID-19

Amaç: Korona virüs enfeksiyonu olan hastalarda yoğun bakım ünitesi (YBÜ) gereksinimi için prediktif belirteçlerin belirlenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma, Yerköy Devlet Hastanesi'ne koronavirüs tanısı ile yatırılan hastaların verilerinden retrospektif olarak yapılmıştır. Çalışmaya COVID-19 tanılı toplam 170 hasta dahil edildi. Toraks bilgisayarlı tomografi (BT), hematolojik veriler, karaciğer ve böbrek fonksiyon testleri, lipid profilleri, bazal hormon verileri ve bazı vitamin düzeyleri değerlendirildi. Cinsiyet, yaş ve hastanede kalış süreleri belirlendi. Biyokimyasal parametreler ile YBÜ yatış riski arasındaki bağımsız ilişkinin varlığı binary lojistik regresyon analizi ile araştırıldı. Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 69,12±13,72 yıl idi. 145 (%85,3) hasta şifa ile hastaneden taburcu edildi, 25 (%14,7) hasta ise yoğun bakım ihtiyacı nedeniyle başka bir hastaneye sevk edildi. Hastanede ortalama kalış süresi 5 (1-64) gündü. 143 (%84,1) hastada toraks BT'de patoloji saptandı. Hastanede kalış süresi, sevk edilen hastalarda taburcu edilen hastalara göre anlamlı olarak daha düşük saptandı (p<0,001). Koroner arter hastalığı (KAH) yüzdesi yoğun bakım gereksinimi olan hastalarda anlamlı olarak yüksekti (p=0,010). Yoğun bakım gereksinimi olan ve olmayan hastalar arasında yaş, cinsiyet ve BT bulguları açısından anlamlı fark bulunmadı. Trombosit sayısı (p=0,004) ve monosit yüzdesi (p=0,018) YBÜ gereksinimi olan hastalarda anlamlı olarak düşük, Laktat Dehidrogenaz (LDH) anlamlı olarak yüksekti (p=0,007). Sonuç: COVID-19 tanısı ile yatırılan hastalarda LDH artışı, trombosit ve monositte azalma ve eşlik eden KAH varlığı yoğun bakım ihtiyacı açısından uyarıcı olabilir.