{"title":"Czarny humor w prozie Michała Choromańskiego - wybrane przykłady","authors":"Barbara Bandzarewicz","doi":"10.34739/clit.2022.16.12","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Celem niniejszego artykułu jest wykazanie związków twórczości Michała Choromańskiego z groteską. Właściwym przedmiotem zainteresowania jest jednak szczególnie jeden rodzaj groteski, a mianowicie komizm/czarny humor, dzięki któremu powieściowa rzeczywistość prozy Choromańskiego w pełni zyskuje groteskowy wymiar. Jeśli przy lekturze prozy autora Zazdrości i medycyny nie uwzględni się rewolucyjnej wrażliwości (której wyznacznikiem był ironiczny, estetyzujący i niejednokrotnie nacechowany okrucieństwem stosunek do unaocznionego w danym utworze cierpienia), pozostanie ona niezrozumiała. Impuls o charakterze antysentymentalistycznym kierował artystę w stronę czarnego humoru, dzięki któremu piętnował nie tylko w przestarzałe konwencje literackie, ale również świat pozorów, zakłamania, sztuczności i hipokryzji.","PeriodicalId":151212,"journal":{"name":"Conversatoria Litteraria","volume":"138 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2022-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Conversatoria Litteraria","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.34739/clit.2022.16.12","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
Czarny humor w prozie Michała Choromańskiego - wybrane przykłady
Celem niniejszego artykułu jest wykazanie związków twórczości Michała Choromańskiego z groteską. Właściwym przedmiotem zainteresowania jest jednak szczególnie jeden rodzaj groteski, a mianowicie komizm/czarny humor, dzięki któremu powieściowa rzeczywistość prozy Choromańskiego w pełni zyskuje groteskowy wymiar. Jeśli przy lekturze prozy autora Zazdrości i medycyny nie uwzględni się rewolucyjnej wrażliwości (której wyznacznikiem był ironiczny, estetyzujący i niejednokrotnie nacechowany okrucieństwem stosunek do unaocznionego w danym utworze cierpienia), pozostanie ona niezrozumiała. Impuls o charakterze antysentymentalistycznym kierował artystę w stronę czarnego humoru, dzięki któremu piętnował nie tylko w przestarzałe konwencje literackie, ale również świat pozorów, zakłamania, sztuczności i hipokryzji.