Narayama Türküsü (Bushi-Ko) Filmi Üzerinden Yaşlanmanın Sosyo-Kültürel İzdüşümü

Insan hayati boyunca kosulsuz bir deneyim olan yaslanma, yasam oruntusunun son halkasini olusturmaktadir. Bu kusakta yer alan yasli bireyler, fiziksel ve mental guc kaybi yasadiklari icin toplum tarafindan sosyal dislanmaya maruz kalmaktadirlar. Shohei Imamura yonetiminde 1983 yilinda vizyona giren The Ballad of Narayama filmi “Bushi-Ko”, yaslanmaya odaklaniyor. Konu edilen yaslanma, Japonya kirsalinda suregelen kultur ve inanc pratiklerine gore altmis dokuz yasini dolduran her yasli birey, Narayama dagina birakilip olume terk edilmektedir. Bu kadim kultur pratigiyle yasli bireylerin toplumdan sadece tecrit edilmesi degil, ayni zamanda topyekun bir imhanin ritueller dolayimiyla mesrulastirilmasina ve yasli bireyler icin ongorulen “iskartaya cikarilabilir yasamlar” olarak karsimiza cikmaktadir. Modern yasam kulturuyle birlikte belirginlesen “sistematik umursamazlik” yasli bireyleri sosyal cemberin disina itmektedir. Narayama Turkusu filmi, yaslanma tecrubesini “baskasinin bedenine misafir olma” deneyimiyle, izleyicide ozdeslesme duygulanimiyla suregelen kultur oruntusunu bozuma ugratiyor. Bu calismada, Narayama Turkusu filmi uzerinden, dokumanter ve tematik perspektif gelistirilerek, Japonya kulturunde yaslanma olgusuna yonelik bir iz surulmektedir.