การศึกษาผลกระทบของอาคารสูงต่อสิ่งแวดล้อมเชิงความร้อนเมืองและสภาวะน่าสบายพื้นที่ภายนอกอาคาร กรณีศึกษาโครงการพัฒนาที่อยู่อาศัยชานเมืองใกล้มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ศูนย์รังสิต

สภาวะน่าสบายพื้นที่ภายนอกอาคารในเขตเมือง เป็นตัวบ่งชี้ที่สำคัญของคุณภาพชีวิตในสภาพแวดล้อมเมืองโดยเฉพาะในเมืองเขตร้อนของประเทศไทย บทความนี้พยายามที่จะตรวจสอบสภาวะน่าสบายเชิงความร้อน จากผลกระทบของภูมิอากาศระดับจุลภาคพื้นที่ภายนอกอาคาร ที่ถูกล้อมรอบด้วยอาคารที่พักอาศัยของบริบทเมืองมหาวิทยาลัยในพื้นที่จังหวัดปทุมธานี โดยมุ่งเน้นไปที่ผลกระทบของอาคารสูงต่อสิ่งแวดล้อมเชิงความร้อนเมือง และสภาวะน่าสบายพื้นที่ภายนอกอาคาร สภาพภูมิอากาศจุลภาคของสถานการณ์ก่อนและหลังการก่อสร้างอาคารสูง ถูกกำหนดโดยการจำลองเชิงตัวเลขผ่านโปรแกรม ENVI-met และเครื่องมือหลังการประมวลผลเรียกว่า BioMet เพื่อคำนวณค่าดัชนีความร้อน ในการศึกษา อุณหภูมิเทียบเท่าทางสรีรวิทยา หรือ Physiological Equivalent Temperature (PET) ใช้เป็นดัชนีความร้อนเพื่อประเมินความสบายเชิงความร้อนพื้นที่ภายนอกอาคาร โดยการตรวจสอบเชิงปริมาณ พบว่า อุณหภูมิการแผ่รังสีความร้อนเฉลี่ยและความเร็วลมได้รับผลกระทบสูงจากการเปลี่ยนแปลง ซึ่งส่งผลกระทบต่อสภาวะน่าสบายพื้นที่ภายนอกอาคารในสภาพแวดล้อมระดับคนเดินเท้ารอบอาคาร ดังนั้นจึงควรมีการปรับปรุงสภาพแวดล้อมของลมรอบอาคารสูง และเสนอแนวทางลดการแผ่รังสีความร้อนจากดวงอาทิตย์ ที่มีปฏิสัมพันธ์กับวัสดุคลุมพื้นผิวดินและเปลือกอาคาร เพื่อปรับปรุงพื้นที่ภายนอกอาคารให้อยู่ในขอบเขตสภาวะน่าสบายต่อไป