Sosyal Hizmet Perspektifinden Kadınların Vajinismus Deneyimlerine Bakmak

Tıbbi söylemde, bir kadın cinsel işlev bozukluğu olarak tanımlanan vajinismus, günümüzde genellikle DSM, ICD gibi tıbbi sınıflandırma sistemlerinin kriterlerine göre biyomedikal bakış açısıyla ele alınmaktadır. Bu çalışmanın amacı, vajinismusun tıbbileştirilmesini, Türkiye’de vajinismus yaşayan kadınların deneyimleri üzerinden, sosyal hizmet bağlamında değerlendirmektir. Çalışma kapsamında nitel araştırma yaklaşımı kullanılmış ve vajinismus deneyimine sahip 22 kadınla derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Yapılan analiz sonucunda, katılımcıların vajinismusu fiziksel ya da psikolojik bir hastalık olarak görmedikleri, toplumsal cinsiyet eşitsizliği ve kadın cinselliğinin tabu olarak görülmesinden etkilenen bir durum olarak algıladıkları anlaşılmıştır. Kadınlığa dair sosyal inşalar, partnerlerin çeşitli tutumları ve sosyo-ekonomik faktörler vajinismus sürecini etkilemektedir. Toplumsal cinsiyet eşitsizliğinin giderilmesi, cinselliğin konuşulabilir hale getirilmesi, cinsellik eğitimleri, ücretsiz ve kolay ulaşılabilir destek alma mekanizmalarının sağlanması vajinismus bağlamında önemli görülmektedir. Vajinismusun, yalnızca heteronormativite odağında cinsel birleşme işlevinin sağlatılmasına indirgenen tıbbi çözümlerinin, kadınların gerçek sorunlarına çözüm olmada yeterli olmadığı düşünülmektedir. Geniş mesleki zenginliğiyle sosyal hizmetin, vajinismusta deneyimleri bütüncül ele alma, kadınları anlama, kadınlara kendi kaderlerini tayin etmede yardımcı olma ve takip etmek istedikleri yolda pek çok açıdan destek verme gibi uygulamalarla önemli bir mekanizma olduğu düşünülmektedir. Kadın cinsel sorunlarının ele alınması sürecine sosyal hizmet uzmanlarının dahil olması önemli görülmektedir.