The Analysis of Maurice Ravel’s Jeux D’eau in terms of Performance and Technical Suggestions on Paino Technique

Maurice Ravel’in Jeux d’eau (Su Oyunlari) eseri piyano repertuarinda onemli bir yere sahiptir. Ravel, sembolizmden etkilenmis bir bestecidir. Jeux d’eau da konusu geregi sembolizmi yansitir; suyun berrakligini, dususunde cikardigi sesleri, akarken zaman zaman hizlanip yavaslamasini betimler. Eser neseli bir karakterdedir ve oldukca cesitli ses renklerini barindirir. Jeux d’eau, teknik ve yorum acisindan ileri duzeyde bir parca sayilabilir ve bunu yorumlayarak, ses renklerini elde edebilmek icin piyanistin rahat bir teknige sahip olmasi gerekir. Icra sirasinda teknik guclukler yerine melodik yapi, berraklik ve renklere odaklanilmalidir. Ayni zamanda Ravel net bir sekilde notada; tempo, nuans, ifade terimleri ve pedalleri belirtmistir. Bu terimler ve pedallerin incelenip, uygulanmasi bestecinin tasarladigi metne sadik kalmak acisindan son derece onemlidir. Bu calismada melodinin ve renklerin on plana cikabilmesi icin cesitli teknik calismalar, pedal kullanimlari ve parmak numaralari ile ilgili onerilerde bulunulmustur. Dolayisiyla yorumcuyu teknik acidan rahatlatarak muzikal anlayisa yonlendirmek ve Ravel’in yorumcudan istedigi ses renklerinin betimlenmesine yardimci olmak amaclanmistir.