BAĞLANMA-TEMELLİ KANITA-DAYALI MENTÖRLÜK MODELİ

Mentörlük programları çocuk ve gençlerin pozitif gelişimini destekleyen sistemli programlardır. Araştırmalar, mentörlük programlarının bireyleri sosyal, duygusal, akademik ve istihdam alanlarında desteklemek adına faydalı olduğunu (Logsdon ve ark., 2018); koruyucu ve önleyici faktörleri teşvik ettiğini göstermektedir. Mentörlük programları sadece mentiler için değil mentörler için de olumlu bir iklim ve iş birliği kültürü oluşturarak onların pozitif gelişimlerini teşvik edebilir (Voight & Nation, 2016). Nitekim 1990’lı yıllardan beri bu amaçla pek çok mentörlük programı hayata geçirilmiştir. Günümüze dek niceliksel olarak ciddi anlamda artış gösteren mentörlük programlarının niteliğinin nasıl olması gerektiği ile ilgili ciddi kaygılar doğmuştur. Söz konusu kaygıların bir neticesi olarak etkili ve kanıta dayalı bir mentörlük programının nasıl olması gerektiği sorusu gündeme gelmiştir. Artık, bir mentörlük programında olması gereken süreçlerin yapılandırıldığı, hedef menti kitlesinin özelliklerinin, barındırdığı bireysel (ör. bağlanma tarzı, psikopatoloji, vb.) ve çevresel risk faktörlerinin dikkate alındığı bir nevi kişiselleştirilmiş mentörlük programları tartışılmaya başlanmıştır. Bu çalışma da söz tartışmalardan hareketle özellikle mentör ve menti eşleştirme sürecinde bağlanma temelli bir yaklaşımın ve süregiden süpervizyon desteğinin etkili ve nitelikli bir mentörlük programı için neden önemli olduğu tartışılmıştır. Sonuç olarak, aşırı yapılandırılmış bir çerçevede sadece hedef odaklı mentörlük programlarından ziyade yine belirli bir çerçevesi ve hedefi olan ama ilişkiyi merkeze alan daha menti odaklı bir yaklaşım gençliğin pozitif gelişimi için gereklidir.