KOCNCEPCJA WYKORZYTANIA INFORMACJ I ROZPOZNAWCZEJ W SYSTEMACH C4ISR NA OKRĘCIE

Okręty wojenne jako jednostki autonomiczne do realizacji zadań, posiadają systemy rozpoznania, kierowania i rażenia. Powinny one być w zautomatyzowane w jeden system dowodzenia okrętu. Nie każda jednostka jest do tego przystosowania i nie każda ma takie możliwości. W ocenie ekspertów wojskowych środowisko przetwarzania danych na okręcie jest niewydolne w stosunku do potrzeb z uwagi na stopień skomplikowania sytuacji morskiej. Dlatego, aby efektywnie używać okręty należy stworzyć „mega” system wykorzystujący wszystkie okręty powiązane z systemami lotniczymi i lądowymi rodzajów sił zbrojnych. Artykuł prezentuje techniczno-organizacyjne założenia systemu rozpoznania C4ISR1 dla okrętu działającego w morskim środowisku sieciocentrycznym. Bazując na wnioskach i doświadczeniach Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku i Afganistanie oraz na założeniach teoretycznych specjalistów Marynarki Wojennej dotyczących działań okrętów na morzach i strefie przybrzeżnej można postawić tezę, że granice między operacjami wojskowymi i niewojskowymi coraz bardziej się zacierają. Rosnące zagrożenia niemilitarne kształtują przyszłe wykorzystanie systemów C4ISR okrętu. Można domniemywać, że systemy C4ISR okrętu będę wykorzystywane w operacjach niemilitarnych. Użycie okrętu to nadal domena operacji morskich, ale jednocześnie należy przypuszczać, iż sama ich obecność może zażegnywać sytuacje kryzysowe. W tym kontekście okręt może realizować zadania monitorowania sytuacji radioelektronicznej w obszarze mu wyznaczonym. Dla takich działań system gromadzenia, przetwarzania i dystrybucji informacji nabiera szczególnego znaczenia.