การศึกษาอัตลักษณ์ถิ่นที่ในสิ่งแวดล้อมสรรค์สร้าง

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดทฤษฎีอัตลักษณ์ถิ่นที่ เครื่องมือและวิธีการในการสร้างกรอบแนวคิดในการค้นหาอัตลักษณ์ถิ่นที่ โดยวิธีการศึกษาได้ใช้การทบทวนวรรณกรรมผ่านมุมมองของนักคิด ในหลากหลายสาขาวิชาทั้ง มานุษยวิทยา จิตวิทยา ภูมิศาสตร์ รวมทั้งสาขาวิชาทางสถาปัตยกรรม และงานวิจัยที่เกี่ยวข้องทางด้านอัตลักษณ์ถิ่นที่ในสิ่งแวดล้อมสรรค์สร้าง เพื่อแสวงหากรอบแนวคิดและวิธีวิจัยที่เหมาะสมในบริบทสังคมไทย ทั้งนี้การศึกษาอัตลักษณ์ถิ่นที่จะช่วยให้เข้าใจถึงตัวตนของถิ่นที่ ที่ถูกสร้างขึ้นและหยั่งรากลึกอยู่ในความทรงจำ ภายใต้บริบทของเวลาที่มีความเป็นพลวัต สืบทอดและผลิตซ้ำต่อเนื่อง จนเป็นที่ยอมรับในสังคมจนเกิดเป็นจิตวิญญาณของถิ่นที่ ซึ่งจากการศึกษาปรากฏแนวทางที่สามารถใช้เป็นกรอบแนวคิดในการวิจัยได้2 แนวทาง คือ การศึกษาในเชิงปรากฏการณ์นิยมและปฏิฐานนิยม ทั้งนี้เครื่องมือที่ใช้ไม่มีรูปแบบที่ตายตัว แต่ปรับเปลี่ยนไปตามบริบททางสภาพแวดล้อมของพื้นที่ โดยมีลักษณะผสมผสานวิธีการวิจัยทั้งสองแนวทาง