สนามหลวงเมื่อล้อมรั้วกับบทบาทสำคัญในฐานะที่เป็นพื้นที่ประชาคมเมือง

การเปิดสนามหลวงในปีพุทธศักราช 2554 ด้วยรูปโฉมใหม่ที่มีรั้วล้อมพร้อมกับมีระเบียบกรุงเทพมหานครควบคุมดูแล จำกัดเวลาใช้งาน ไม่อนุญาตให้มีคนเร่ร่อนมาหลับนอน และห้ามกิจกรรมทางการเมืองเพื่อคงไว้ซึ่งภูมิทัศน์ที่มีความเป็นระเบียบเรียบร้อย การเปลี่ยนแปลงนี้ได้ปิดกั้นบทบาทของสนามหลวงในฐานะที่เป็นพื้นที่ประชาคมเมืองที่มีความสำคัญต่อสังคมประชาธิปไตย แต่ด้วยความขัดแย้งทางการเมืองที่ยืดเยื้อ ความเป็นระเบียบเรียบร้อยของสนามหลวงจึงคงอยู่ได้ไม่นาน สนามหลวงด้านทิศใต้หน้าพระบรมมหาราชวังถูกยึดเป็นพื้นที่รวมตัวก่อการประท้วงอีกครั้ง รั้วเหล็กที่ล้อมสนามหลวงถูกใช้เป็นโครงสร้างในการขึงผ้าใบกั้นเป็นเพิงที่พักหลับนอนของผู้ชุมนุม ปรากฏการณ์นี้ทำให้เกิดข้อสงสัยขึ้นว่า การล้อมคอกพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองแห่งนี้เป็นการแก้ปัญหาความเป็นระเบียบเรียบร้อยให้แก่สนามหลวงได้จริงหรือ? อย่างไรก็ดี ภายหลังรัฐประหารยึดอำนาจการปกครองประเทศในปี พ.ศ. 2557 คำสั่งโดยหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) ห้ามผู้ใดชุมนุมมั่วสุมทางการเมือง บวกกับการออกพระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. 2558 ทำให้การชุมนุมทางการเมืองบนท้องสนามหลวงไม่สามารถกระทำได้อีกต่อไป สนามหลวงสูญเสียบทบาทสำคัญในการเป็นพื้นที่ประชาคมเมืองที่จำเป็นต่อการส่งเสริมประชาสังคมไทยในระบอบประชาธิปไตย อย่างไรก็ตาม เมื่อรัฐใช้อำนาจกดทับสิทธิในการแสดงออกทางการเมืองของประชาชน ความพยายามในการทวงคืนสนามหลวงสู่ประชาชนจึงปรากฏ งานวิจัยนี้ได้ทำการศึกษาอำนาจในการกำกับกำหนดกฎระเบียบในการใช้พื้นที่ท้องสนามหลวง รวมถึงบทบาทของสนามหลวงในฐานะที่เป็นพื้นที่ประชาคมเมือง ณ ช่วงเวลาหนึ่งหลังการปรับภูมิทัศน์และล้อมรั้วสนามหลวง