De rechtsfilosofische grondslagen van John Griffiths’ rechtssociologie

In de Nederlandse rechtssociologie nam Griffiths een bijzondere plaats in. Het empirische veldwerk, het klassieke rechtssociologische en rechtsantropologische werkterrein, was niet waar Griffiths’ voornaamste belangstelling naar uitging. Dat verleidde de Utrechtse emeritus Freek Bruinsma ooit tot de karakterisering van Griffiths als ‘een socioloog met pleinvrees’.1 In de artikelen van Griffiths betreffende de vraag ‘Wat is rechtssociologie?’ gaat het vooral om de grondslagenvragen die aan de beoefening van de rechtssociologie voorafgaan. Antwoorden op die grondslagenvragen bedenk je vanuit de (rechts)filosofische leunstoel, niet door het verrichten van empirisch onderzoek.