Secular religions and the religious/secular divide

Od czasu kiedy Carl Schmitt po raz pierwszy opisał pewne współczesne ideologie jako świeckie analogie systemów religijnych, dalsze poszukiwanie takich teologii politycznych, lub – w szerszym sensie – politycznych lub świeckich religii, stało się czymś w rodzaju mody. Wszystkie te podejścia równocześnie utrzymują, że polityczne i świeckie teologie i religie nie są „prawdziwymi” teologiami i religiami, a tylko „z tego świata”, „zapożyczonymi”, „pseudo”, „quasi” czy „ersatz” wersjami oryginału. Niemniej jednak, szybki przegląd literatury przedmiotu może rodzić pewne wątpliwości co do samej możliwości dokonania wyraźnego rozróżnienia: ludzie/społeczeństwo w myśli demokratycznej, proletariat w komunizmie, państwo w religii świeckiej, rynek albo pieniądze w poszczególnych szkołach ekonomicznych, czy Matka Natura w głębokiej ekologii (żeby tylko wymienić kilka przykładów) wydają się nie bardziej empirycznymi jednostkami niż transcendentny Absolut w kilku „prawdziwych” religiach. Dlatego też mówienie o „świeckości” – przynajmniej w powyższych przypadkach – bardziej zaciemnia niż rozjaśnia – szczególnie fakt, że te ideologie mogą rywalizować z tradycyjnymi religiami właśnie dlatego, że należą one do tej samej kategorii. Nazywanie ich świeckimi będzie tylko pomagało im aby odróżniać się jako bardziej „obiektywne”, „realistyczne” czy „naukowe” niż tradycyjne systemy religijne, co najprawdopodobniej nie jest prawdą.