Technologia eye-trackingowa jako art medium i narzędzie interwencji klinicznej w arteterapii dziecka z niepełnosprawnością sprzężoną

Abstract

Rozwijająca się dynamicznie technologia eye- trackingowa jest coraz częściej stosowana w diagnozie i terapii dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością, dla których jedynym kanałem komunikacyjnym jest wzrok. Celem artykułu jest ukazanie, w jaki sposób technologia eye‐trackingowa staje się art medium imoże być używana jako optymalne narzędzie interwencji klinicznej w arteterapii dzieci ze sprzężonąniepełnosprawnością. Autorka przeprowadziła kilkumiesięczne badania w działaniu mające formę sesji arterapeutycznych dla kilkudziesięciu dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością. Ustaliła, że wykorzystanie w arteterapii eye‐trackingu jako narzędzia technologii wspomagającej (EGAT) umożliwia uczestnikom relatywnie niezależne i samodzielne działania twórcze. Dzięki temu mogą oni wyrażać swoje emocje i ujawniać swoje umiejętności. Eye‐tracking wprowadza korzystną zmianę w samopoczuciu i jakości życia badanych. Dlatego współcześni arteterapeuci pracujący z dziećmi zesprzężoną niepełnosprawnością nie powinni się ograniczać do tradycyjnych zajęć arteterapeutycznychukierunkowanych na doświadczenia stricte sensoryczne, lecz szukać innowacyjnych narzędzi ioprogramowań, które pozwolą dzieciom na aktywne i twórcze zaangażowanie się w arteterapię.