Doğumsal brakiyal pleksus felçli olgularımız: tek merkezin 20 yıllık deneyimi

Abstract

Amac: Dogumsal brakiyal pleksus felci tanisi alan olgularimizin klinik ozelliklerini ve izlem sonuclarini ortaya koymaktir Gerec ve Yontem: Calismada Mart 1989 ile Aralik 2010 tarihleri arasinda Istanbul Universitesi Istanbul Tip Fakultesi Cocuk Norolojisi Bilim Dali rsquo;nda izlenen 777 olgunun demografik ozellikleri uygulanan tedavi yontemleri ve cerrahi yaklasimlari ortaya cikan komplikasyonlar ve Narakas siniflamasina gore iyilesme duzeyleri geriye donuk olarak degerlendirildi Bulgular: Dogumsal brakiyal pleksus paralizili 777 hastanin 393 rsquo;u kiz 384 rsquo;u erkek idi Ortalama dogum kilolari 3968 9 gramdi Uc olgu ayni anneden dogan kardeslerdi Paralizi 463 hastada sag 311 hastada sol ve uc hastada iki tarafli olarak gelismisti Brakiyal pleksus paralizisine ek olarak olgularin 82 39;sinde tortikolis 62 39;sinde Horner sendromu 47 39;sinde klavikula kirigi ucunde humerus kirigi ucunde beyin felci ve birinde yuz felci saptandi Narakas siniflamasina gore 430 55 olgu evre 1 219 28 5 olgu evre 2 66 8 5 olgu evre 3 ve 62 8 olgu evre 4 olarak degerlendirildi Olgularin 33 rsquo;une Vojta ve geleneksel tedavi yaklasimlari 67 rsquo;sine ise sadece geleneksel fizyoterapi yaklasimi uygulandi Tum olgularin 439 rsquo;unda 56 tam iyilesme saglandi Narakas rsquo;a gore evre 1 olan olgularin 66 rsquo;sinda evre 2 olgularin 56 rsquo;sinda evre 3 olgularin 35 rsquo;inde ve evre 4 olgularin 18 rsquo;inde tam iyilesme saglandi Olgularin 97 rsquo;sine botilinum toksin A 30 olguya birincil sinir cerrahisi ve 94 olguya ikincil cerrahi uygulandi Bu olgulardan 25 rsquo;i ikinci kez 15 rsquo; i ucuncu kez cerrahi girisim gecirdi Iki yuz olguda cesitli duzeylerde eklem kontrakturleri gelisti Cikarimlar: Duzenli fizyoterapi botilinum toksin A uygulamasi ve cerrahi girisimlere ragmen olgularin ucte birinde kolda kullanim zorlugu kontraktur ve ozurlerin olustugu gozlendi Sonuc olarak dogumsal brakiyal pleksus felci islevsel yetersizlikle sonuclanan ve ozur birakan onemli bir sorun olmaya devam etmektedir Turk Ped Ars 2013; 48: 13 6