FOTOĞRAFLAR ÜZERİNDEN BİR YABANCILAŞMA ANALİZİ

Abstract

Sokrates’in daimon kavrami, Kant’in evrensel ahlak yasasindaki ic mahkemesi, Maslow’un ihtiyaclar hiyerarsisindeki kendini gerceklestirme basamagi, Horney’in nevroz teorisi, tum bu dusunce sistemlerinin ortak noktasi; insanin dogumuyla getirdigi potansiyelini gelistirme yoluyla kendisini gerceklestirerek ozgurlesecegi, uretken, kendisiyle barisik, mutlu bir kimlik insa edecegidir. Aksi halde kendisini gerceklestiremeyen birey, eksikligini giderebilmek icin uyumlandigi sosyokulturel topluma bagimli olacak, gecici guc odaklarina yonelecek, ic sesinden uzaklasarak oz saygisini yitirecek, yasadigi benlik catismasi sonucunda kendisine yabancilasarak, nevrotik egilimler gelistirecektir. Jung’un analitik psikolojisine gore cevreye ve kulture uyum ile kazandigimiz ozellikler yani personalar; kisiligimiz ile iliskimizi kaybederek yabancilasmamiza sebep olan maskelere donusmektedir. Bireyin tuketim kaliplari yoluyla kazanmaya calistigi itibar, ya da sanal dunyada kurguladigi profiller arkasina saklandigi maskelerden baska bir sey degildir. Bu calismada betimsel yontem kullanilarak yabancilasma kavrami felsefe, sosyoloji ve psikoloji disiplinleri diyalektiginde tanimlanmaya calisilmis ve maske metaforu uzerinden lisan engeline takilmayan evrensel bir dil olan fotograf sanati araciligi ile betimlenmistir.