Objawienie jako kryterium określenia relacji między religiami

Abstract

Przedmiotem niniejszego artykułu jest problem adekwatnego kryterium badania religii w ich wielości i różnorodności. Analiza stanowiska pluralizmu względnego wskazuje na niedoskonałość, a nawet wadliwość tego rodzaju stosunku do religii i wzajemnych relacji między nimi. Teologia religii, która opiera się na przesłankach trójcy i eklezjologii i przyjmuje objawienie jako wyjaśnienie pochodzenia religii, uznaje to kryterium w objawieniu. Religia jest rozumiana jako żywotna relacja z Bogiem, będąca konsekwencją rozpoznania i przyjęcia objawienia zawartego w stworzeniu i uczestniczącego w historii. Objawienie jako kryterium i podstawa określania relacji między religiami umożliwia badanie autentyczności religii i umożliwia ich adekwatne porównanie oraz wyjaśnienie ich savoir możliwości. Kryterium to respektuje metodologiczny postulat teologicznego charakteru i uniwersalności, który wynika z koncepcji religii i jej genezy w ogólności. Rozpoznanie wielości uwarunkowań towarzyszących kształtowaniu się konkretnej religii wydaje się dostatecznie wyjaśniać różne stopnie istnienia objawienia w religiach i jego mieszanie się z elementami przyrodniczymi, złożoność i rozwój doktryny oraz podobieństwa i różnice między nimi.