Mieć i być – etyka posiadania w nauczaniu społecznym Kościoła

Abstract

Posiadanie dóbr konsumpcyjnych jest nierozerwalnie związane z naturą człowieka, dlatego odpowiednie korzystanie z nich jest ważnym czynnikiem realizacji wszystkich szlachetnych wartości związanych z kategorią „być”. Własność prywatna pomaga człowiekowi być wolnym, odpowiedzialnym za swój los i pomyślność swojej rodziny. Pomaga człowiekowi wypełniać życiowe obowiązki, uświadamiać sobie swoją rolę i pozycję w społeczeństwie. Dlatego człowiek powinien „mieć”, aby „być” bardziej hojnym, wielkodusznym, solidarnym. Dezorganizacja konsumpcji w postaci konsumpcjonizmu nie pomaga mu w osiąganiu pewnych celów, ponieważ podporządkowuje człowieka konsumpcji i czyni go przedmiotem manipulacji. Nie pozostaje nic innego jak edukować człowieka i pomagać mu w samokształceniu, gdyż człowiek jest podmiotem konsumpcji, to on decyduje o jej poziomie, ilości i jakości. Kształtowanie odpowiedzialnego i dojrzałego człowieczeństwa, które nie zapomni o prymacie etyki nad technologią, ducha nad materią, człowieka nad dobrem, jest światłem dla współczesnego człowieka żyjącego w społeczeństwie konsumpcyjnym.