Tekst of geen tekst, dat is de vraag: Een comparatieve studie naar het aandeel van tekst in de vier grote acteeropleidingen in Vlaanderen

Abstract

Vlaanderen kent vier kwaliteitsvolle acteeropleidingen, die elk een eigen profiel hebben en een eigen positie innemen in het Vlaamse acteeropleidingenveld. Wat is dat eigen profiel en welke positie nemen die opleidingen in? Deze comparatieve studie onderzoekt hoe de vier grote dramaopleidingen in Vlaanderen zich profileren en hoe het er in de praktijk aan toe gaat. Het gebruik van tekst op scène evolueerde door de jaren heen in het theaterlandschap en ook de positie van het repertoire en de westerse canon kwamen op de helling te staan. Dit artikel wil de gevolgen daarvan in de opleidingen bestuderen. De centrale onderzoeksvraag luidt daarom: welke rol krijgt tekst toebedeeld binnen de dramaopleidingen aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen (KCA), de LUCA School of Arts (Luca Drama), de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (KASK) en het Royal Institute for Theatre, Cinema & Sound (RITCS)? Om een antwoord te vinden op die vraag, steunt dit artikel op historisch onderzoek en literatuuronderzoek. Van elke opleiding werden de coördinator en twee masterstudenten geïnterviewd. Uit het onderzoek zal blijken dat tekst en repertoire ook vandaag een belangrijke rol blijven spelen in alle vier de opleidingen. Het statuut van tekst en repertoire en de manier waarop ermee omgegaan wordt, is in elke opleiding anders. Op het KCA en het LUCA heeft tekst een meer ‘dramatisch’ statuut, op het KASK en het RITCS een meer ‘postdramatisch’. Een benadering van repertoire als oefen- en werkmateriaal vormt een consensus tussen de vier opleidingen. De postdramatische paradigmaverschuiving vindt zijn neerslag daarnaast in de evolutie van de spelersmakersopleiding aan het KASK, LUCA en RITCS.