Procedura milczącej zgody (tacit acceptance) w umowach zawieranych pod auspicjami Międzynarodowej Organizacji Morskiej – aspekty prawa międzynarodowego oraz krajowego

Abstract

W niniejszym artykule przeanalizowano – z perspektywy prawa międzynarodowego oraz krajowego – procedurę milczącej zgody (tacit acceptance). W centrum zainteresowania pozostaje wskazana procedura, tak jak została ona zastosowana w konwencjach przyjętych w ramach Międzynarodowej Organizacji Morskiej (International Maritime Organization – IMO). Pierwsza część rozważań poświęcona jest uwagom z perspektywy ogólnego prawa międzynarodowego, w tym w szczególności międzynarodowego prawa traktatów, wyrażonego w Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów z 1969 r. Jak się wskazuje, procedura milczącej zgody odbiega od „konwencyjnego standardu”, który generalnie przewiduje sytuację, które państwa wyrażają „wyraźną” zgodę na związanie się zmianami do traktatu. Następnie w artykule omówiono procedurę tacit acceptance w konwencjach IMO, analizując genezę przyjęcia tej instytucji prawnej i omawiając główne aspekty przedmiotowej procedury, oraz prezentując ogólne uwagi na jej temat zarówno z teoretycznej, jak i praktycznej perspektywy. Wreszcie, artykuł podejmuje analizowane zagadnienie z perspektywy prawa polskiego. W pierwszej kolejności przedstawiono ogólne informacje dotyczące uwarunkowań konstytucyjnych odnośnie obowiązywania umów międzynarodowych w Polsce, następnie – teoretyczne założenia dla zastosowania procedury wynikającej z ustawy o umowach międzynarodowych w relacji do zmian przyjmowanych w procedurze tacit acceptance, po czym zaprezentowano także praktykę Polski w tym zakresie. Artykuł wieńczą konkluzje.