Cem Tezer’in Aziz Hatırasına…

Abstract

Cem Tezer gectigimiz Şubat ayinin 27’sinde vefat etti. Icinde bulundugumuz donem oldukca garip. Cem hoca bu gariplikleri yasayamadan, bu donem icin hikmetli ve belki de nukteli sozlerini soyleyemeden huzura erdi. Kendisi icin acilan ve hâlâ aktif olan taziye defteri, kendisini bir vesile ile taniyanlari hem huzunlendiriyor, hem de yuzlerde bir tebessum hâsil ediyor. Hocayi lisans donemimden (tek tarafli) tanimam, “et-tekraru ahsen velev kane yuz seksen” fehvasinca birden cok defalar aldigim kompleks kalkulus ve geometri dersleri sayesindeydi. Esas tanismamizi ise ortak merakimiz olan Vidinli Huseyin Tevfik’in bulunamayan bir kitapcigina borcluyum. Cem hocanin uzun bir sure aradigi ve bulmaya muvaffak olamadigi bir kitapcigi benim bulmus olmam ve ardindan pek de cekinerek bunu kendisiyle paylasmam, kendisiyle ilk kucuk sohbetim icin bir bahane olmustu. O anki heyecanimi tarif mumkun degildi. Kendisine yonelttigim, “hocam neden bilim tarihiyle daha cok ilgilenmiyorsunuz?” sualine “benimkisi sadece tecessus” diye cevap vermisti. Tecessus kelimesinin hafsalamda gitgide yucelesmeye baslamasi saniyorum bu an itibariyledir.