OpenDyslexic – font (nie)przystosowany do potrzeb dyslektyków

Abstract

Podstawowym zadaniem typografa, twórcy w zakresie sztuki użytkowej, jest zadbanie o czytelność swojego projektu. W pracy może jednak spotkać się z problemami, które wykroczą poza jego możliwości poznawcze – jak bowiem stworzyć książkę czytelną dla kogoś, kto inaczej niż on będzie postrzegać umieszczony w niej tekst? Zjawisko dysleksji od dawna wzbudza zainteresowanie badaczy, którym z trudnością przychodziło oszacowanie, jakie tak naprawdę są jej powody. Powstało przez to dużo teorii, które dziś, utrwalone w świadomości społecznej i postrzegane jako prawdziwe – często nawet w środowisku nauczycielskim – utrudniają jedynie właściwy rozwój dzieci, u których zdiagnozowano trudności w czytaniu. Dorośli natomiast, poszukując szybkiego i łatwego sposobu na poradzenie sobie z tym problemem, natrafiają na stworzone specjalnie na ich potrzeby, zaprojektowane na podstawie badań naukowych fonty dla dyslektyków. Jednym z nich jest OpenDyslexic Abelarda Gonzaleza, dyslektyka, który projekt stworzył na własne potrzeby i zaczął udostępniać na wolnej licencji. Jak przekonuje jednak Sally Shaywitz na podstawie badań przeprowadzonych w latach 90., za główną przyczynę zaburzeń w czytaniu należy uważać uszkodzenie konkretnego elementu systemu językowego, tzw. modułu fonologicznego. Odkrycie to pozwala podawać w wątpliwość pozytywne oddziaływanie fontów dla dyslektyków na prędkość czytania oraz liczbę wykonywanych podczas lektury błędów.