Rolnictwo miejskie jako innowacyjna produkcja stanowiąca element scalający i uzupełniający strukturę miasta

Abstract

Rolnictwo miejskie defi niowane jest jako zabudowa realizowana do produkcji roślin na potrzeby społeczności lokalnej. Prezentowana problematyka dotyczy kształtowania zabudowy wraz z systemami zieleni dla zachowania środowiskowej równowagi przestrzeni miejskich oraz powiązań dotyczących współistnienia architektury i zieleni w mieście. Wskazuje się na możliwość kształtowania synergicznych układów przestrzennych poprzez integrację przestrzeni miejskiej i zabudowy o innowacyjnej funkcji produkcji – farmy miejskiej – stanowiącej uzupełnienie struktury funkcjonalnej miasta w powiązaniu z kształtowaniem przestrzeni publicznych i systemu zieleni. Architektura pro-środowiskowa powiązana z technologiami umożliwiającymi produkcję roślin w budynkach, umożliwia integrację przestrzeni miejskiej uzupełniając strukturę funkcjonalno-przestrzenną miasta. Wdrażanie nowych technologii umożliwia realizację produkcji roślin w budynkach farm hydroponicznych i aeroponicznych. Technologia produkcji oraz program i struktura zabudowy farmy miejskiej stanowią przedmiot badań i analiz, w celu ukształtowania zabudowy zintegrowanej z przestrzenią miejską w kontekście autarkii jednostki urbanistycznej. Wskazuje się na konieczność zwiększenia zakresu produkcji dóbr materialnych i niematerialnych realizowanych w zespole farmy miejskiej. Powiązanie z przestrzeniami publicznymi oraz realizacja zabudowy o funkcji użyteczności publicznej uzasadnione jest kształtowaniem programu zagospodarowania terenu i zabudowy na potrzeby społeczności lokalnej. Farma miejska może stanowić element scalający strukturę miasta. Powinna być realizowana w miejscach węzłowych w powiązaniu z systemami: komunikacji drogowej, przestrzeni publicznych oraz zieleni miejskiej.