MAVİ VE PEMBE DÖNEMLERİYLE PİCASSO

Abstract

Picasso, yirminci yuzyilin ilk yilinda, yirmi yasinda bir Ispanyol gocmen olarak sanatin baskenti Paris’e geldiginde, kendisine tumuyle yabanci olan bu yeni ortamda kabul gormekte zorlanir. Baslangicta kucuk olcekli sanat simsarlarinin ve sanat galerilerinin talepleri dogrultusunda, hayatta kalabilecek kadar bir gelir elde etmek adina kendisini onceleyen cesitli ressamlarin islerine benzeyen resimler boyar. Fakat cok gecmeden yuzlestigi tum maddi ve manevi gucluklere ragmen, kendisinden istenilen resimleri tekrarlamak yerine, kisisel ve ozgun bir resim dili arayisina girisir. Picasso’nun butunuyle kendisine ait olan ilk ozgun yapitlari, bu donemde ortaya cikar. Huznun, yalnizligin, yabancilasmanin, yoksullugun betimlendigi bu resimler, mavinin tonlarinda boyandiklari icin daha sonra sanat tarihcileri tarafindan “mavi donem” seklinde isimlendirilecektir. Paris’e alistikca, kendisine bir arkadas ortami kurdukca ve Fransizcasini ilerlettikce Picasso daha sosyal birisi olmaya baslar. Ozel yasamindaki degisimler, resimlerine de yansir ve mavi agirlikli boyadigi resimleri yavas yavas pembe ve gri tonlarina evrilir. Resimlerinde huzun ve dislanmislik korunmakla birlikte, yasama karsi daha olumlu bir yaklasim on plana cikar. Bu donem de sanat tarihine “pembe donem” olarak gececektir.