Podstawy organizacyjne sportu akademickiego w okresie międzywojennym

Abstract

Studencki ruch sportowy tworzył się w ośrodkach akademickich na ziemiach polskich już w trakcie zaborów. Ze względu na sytuację polityczną losy tworzonych przez studentów organizacji sportowych nie były łatwe. Celem artykułu jest przybliżenie podstaw prawnych działalności sportowej polskich studentów w okresie międzywojennym oraz walki o autonomię Akademickiego Związku Sportowego. Po odzyskaniu niepodległości działalność sportowa podlegała zróżnicowanemu stanowi prawnemu, a ujednolicona została dopiero Prawem o stowarzyszeniach z 1932 roku. Statut krakowskiego Akademickiego Związku Sportowego był wzorem dla studenckich organizacji sportowych zakładanych w kolejnych miastach, a uregulowanie prawne studenckich klubów sportowych nie było tożsame z przepisami będącymi podstawą ruchu stowarzyszeniowego. W okresie międzywojennym stowarzyszenia studenckie były zakładane w oparciu o ustawę o szkołach akademickich i podlegały kontroli ministerialnej i władz uczelni. Rygorystyczne przepisy utrudniały udział w ogólnopolskiej rywalizacji sportowej, działalności międzyuczelnianej, ograniczały autonomię.