Warsztat twórczy jako przestrzeń podnoszenia dobrostanu. Pedagogiczne implikacje teorii szczęścia

Abstract

Przedmiotem podjętych rozważań jest dobrostan i jego pedagogiczne implikacje. Problematyka ta lokuje się w obszarze rozważań nad trwałością dobrostanu. Nieliczne istniejące dowody empiryczne uzasadniają potrzebę prowadzenia dalszych poszukiwań. Celem badań było ustalenie, czy metoda warsztatu twórczego przy kreacji plastycznej inicjuje zmiany dobrostanu. Odwołano się do modelu ilościowo-jakościowego. Przeprowadzono eksperyment pedagogiczny według planu jednogrupowego z dwoma pomiarami pretest-posttest. Zmienną eksperymentalną był warsztat twórczy. Do oceny zmian dobrostanu posłużono się Skalą Dobrostanu, będącą częścią Wielowymiarowego Kwestionariusza Osobowości (MPQ). Analizom jakościowym poddano wypowiedzi uczestników warsztatu twórczego. Wykazano, że warsztat twórczy wpływa na podniesienie poziomu dobrostanu – średnia z badania posttest jest wyższa od średniej pretestu, a różnica jest istotna statystycznie (p < .05). Wynik ten koresponduje z wcześniejszymi badaniami, w których potwierdzono wzrost dobrostanu po programie warsztatów twórczych. Pozwala to na stwierdzenie, że metoda warsztatu twórczego jest skuteczna w realizacji celów związanych z podwyższaniem subiektywnego odczucia bycia szczęśliwym.