رضا حسن زاده, نجمه صاحب زاده, علی اکبر علیزاده, سارا رامرودی
{"title":"مقایسه نانوفرمولاسیون با فرمولاسیون متداول هگزی تیازوکس و دیافنتیوران در کنترل کنه تارتن دولکهای Tetranychus urticae Koch","authors":"رضا حسن زاده, نجمه صاحب زاده, علی اکبر علیزاده, سارا رامرودی","doi":"10.22059/IJPPS.2021.313091.1006959","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"کنه تارتندولکهای از مهمترین آفات گلخانهای و زراعی بوده و مبارزه با آن به دلیل مقاومت سریع به آفتکشها، دشوار می-باشد. در این مطالعه، نانوفرمولاسیون برای هگزیتیازوکس و دیافنتیوران تهیه و از طریق زیستسنجی روی کنه تارتندولکهای با فرمولاسیونهای تجاری هر کدام از آفتکشها روی کنه تارتن دولکهای مقایسه شد. براساس نتایج زیستسنجی LC50 هگزی-تیازوکس و نانوفرمولاسیون آن به ترتیب 188 و 87 میلیگرم بر لیتر و برای دیافنتیوران و نانوفرمولاسیون آن بهترتیب 256 و 139 میلیگرم بر لیتر بود. بررسی کارایی کنهکشی نانوفرمولاسیونهای سنتزی، حاکی از کاهش معنیدار دوز موثر آفتکشها جهت ایجاد تلفات کنه بود. باتوجه به کارایی نانوفرمولاسیون در کاهش میزان LC50، خصوصیات فیزیکی آنها با میکروسکوپ الکترونی-روبشی (FESEM) و طیفسنجیمادونقرمز (FTIR) بررسی گردید. نتایج بررسیهای فیزیکی نشان داد که نانوفرمولاسیونها دارای اندازه تقریبی 30 نانومتر بوده که گروههای عاملی اصلی در پیک نانوذرات و آفتکشها در پیک نهایی نانوآفتکشها مشاهده شد. نتایج نشان داد که نانوهگزیتیازوکس و نانودیافنتیوران بطور موثر میتوانند در کنترل کنه تارتن دولکهای استفاده شوند. نتایج رهاسازی کنترلشده نانوفرمولاسیونها، بیانگر عملکرد اختصاصی و قابل کنترل آنها برای جلوگیری از هدررفت ماده مؤثره آفت-کش و رسیدن به مکان هدف بود. بررسی فعالیت استراز، گلوتاتیوناسترنسفراز و استیلکولیناستراز بیانگر توانایی نانوآفتکشها در ایجاد اختلالات فیزیولوژیکی در کنه تارتن دولکهای بود. پیشبینی میشود که با کاربرد نانوفرمولاسیون، علاوه بر کاهش اثرات مضر بر موجودات غیرهدف، بتوان از تکرار بیش از حد سمپاشی و آلودگیهای زیستمحیطی کاست.","PeriodicalId":16965,"journal":{"name":"Journal of Plant Protection","volume":"6 1","pages":"1-13"},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2021-08-23","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Journal of Plant Protection","FirstCategoryId":"1091","ListUrlMain":"https://doi.org/10.22059/IJPPS.2021.313091.1006959","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Abstract
کنه تارتندولکهای از مهمترین آفات گلخانهای و زراعی بوده و مبارزه با آن به دلیل مقاومت سریع به آفتکشها، دشوار می-باشد. در این مطالعه، نانوفرمولاسیون برای هگزیتیازوکس و دیافنتیوران تهیه و از طریق زیستسنجی روی کنه تارتندولکهای با فرمولاسیونهای تجاری هر کدام از آفتکشها روی کنه تارتن دولکهای مقایسه شد. براساس نتایج زیستسنجی LC50 هگزی-تیازوکس و نانوفرمولاسیون آن به ترتیب 188 و 87 میلیگرم بر لیتر و برای دیافنتیوران و نانوفرمولاسیون آن بهترتیب 256 و 139 میلیگرم بر لیتر بود. بررسی کارایی کنهکشی نانوفرمولاسیونهای سنتزی، حاکی از کاهش معنیدار دوز موثر آفتکشها جهت ایجاد تلفات کنه بود. باتوجه به کارایی نانوفرمولاسیون در کاهش میزان LC50، خصوصیات فیزیکی آنها با میکروسکوپ الکترونی-روبشی (FESEM) و طیفسنجیمادونقرمز (FTIR) بررسی گردید. نتایج بررسیهای فیزیکی نشان داد که نانوفرمولاسیونها دارای اندازه تقریبی 30 نانومتر بوده که گروههای عاملی اصلی در پیک نانوذرات و آفتکشها در پیک نهایی نانوآفتکشها مشاهده شد. نتایج نشان داد که نانوهگزیتیازوکس و نانودیافنتیوران بطور موثر میتوانند در کنترل کنه تارتن دولکهای استفاده شوند. نتایج رهاسازی کنترلشده نانوفرمولاسیونها، بیانگر عملکرد اختصاصی و قابل کنترل آنها برای جلوگیری از هدررفت ماده مؤثره آفت-کش و رسیدن به مکان هدف بود. بررسی فعالیت استراز، گلوتاتیوناسترنسفراز و استیلکولیناستراز بیانگر توانایی نانوآفتکشها در ایجاد اختلالات فیزیولوژیکی در کنه تارتن دولکهای بود. پیشبینی میشود که با کاربرد نانوفرمولاسیون، علاوه بر کاهش اثرات مضر بر موجودات غیرهدف، بتوان از تکرار بیش از حد سمپاشی و آلودگیهای زیستمحیطی کاست.