Между «внутренней» и «внешней» колонизацией. Роман Веры Галактионовой Спящие от печали

Abstract

Dyskurs postkolonialny we współczesnej literaturze rosyjskiej jest uwarunkowany specyfiką rosyjskiej kolonizacji, którą najciekawiej scharakteryzował Alexander Etkind w swojej koncepcji kolonizacji „wewnętrznej” i „zewnętrznej”. Koncepcja ta stanowi podstawę przedstawionych w artykule analiz powieści Spiaszczije ot pieczali [Śpiący ze smutku] Very Galaktionovej. Akcja powieści rozgrywa się w małej wiosce w północnym Kazachstanie, zamieszkanej głównie przez Rosjan. Percepcja powieści oparta na koncepcji kolonizacji „wewnętrznej” i „zewnętrznej” pozwala wyjaśnić związek postkolonialnej traumy z kryzysem moralnym i religijnym, który dotyka nie tylko mniejszość rosyjską w byłych republikach sowieckich, ale również Rosjan w samej Rosji. Between “Internal” and “External” Colonization. Vera Galaktionova’s Novel Sorrow Sleepers Postcolonial discourse in modern Russian literature is conditioned by the peculiarity of Russian colonization, which was most interestingly characterized by Alexander Etkind in his conception of “internal” and “external” colonization. This conception became the basis of the analyses of the novel Sorrow Sleepers by Vera Galaktionova presented in this article. The action of the novel takes place in a small village in Northern Kazakhstan, inhabited basically by Russians. The perception of the novel based on the conception of “internal” and “external” colonization allows to explicate the connection between the postcolonial trauma and the moral and religious crisis, which hits not only the Russian minority in former Soviet republics, but the Russians in Russia as well.