Lekcja z „Cyfrowego Panoptikonu”

Abstract

Niedawno uruchomiona strona internetowa Cyfrowego Panoptikonu (Digital Panopticon) to wynik 15 lat wspólnej pracy naukowców nad tworzeniem zasobów cyfrowych opartych na zdigitalizowanych raportach i postępowaniach prowadzonych w sądzie Old Bailey. Po uruchomieniu w 2003 roku Old Bailey Online wspomniane raporty i postępowania włączono do rozszerzonych baz danych wzbogaconych o specjalistyczne wyszukiwarki. Cyfrowy Panoptikon to więc kompendium 50 zbiorów danych, które pozwala na prześledzenie życia 100 tysięcy skazańców od narodzin aż do śmierci. Projekt pokazuje, co można osiągnąć, stosując innowacyjne metodologie cyfrowe. Cyfrowy Panoptikon jest doskonałym przykładem pracy zespołowej humanistów cyfrowych, ponownego wykorzystania danych i już istniejących zasobów udostępnianych online, opracowania nowych metod łączenia ze sobą rekordów i wizualizacji oraz stworzenia ważnego i otwartego zasobu publicznego. W ciągu niecałego roku cieszył się zainteresowaniem 50 tysięcy użytkowników i był wykorzystywany w nauczaniu uniwersyteckim i szkolnym; umożliwił także zainicjowanie i prowadzenie przełomowych badań historycznych. Jednak wskutek ograniczeń związanych z działalnością platformy internetowej, wpływem społecznym oraz niewystarczającym finansowaniem w projekcie nie zrealizowano wszystkich założonych celów. W artykule wskazano więc najlepsze rozwiązania na przyszłość, zwłaszcza stworzenie elastyczniejszych platform cyfrowych zorientowanych na badania wykorzystujące wiele baz danych, skupiające naukowców z różnych dziedzin naukowych i łączące ze sobą odmienne metodologie.