Reglamentacja dostępu do pasa drogowego a koszty przełożenia sieci na drogach publicznych

Abstract

Pas drogowy jako jeden ze składników majątku publicznego podlega szczególnej ochronie, która wyraża się w reglamentacji wykorzystywania go na cele inne niż potrzeby zarządzania drogą lub potrzeby ruchu drogowego. Wyrazem tej reglamentacji jest konieczność uzyskania zezwolenia na zajęcie pasa drogowego, a więc uchylenia generalnego zakazu w indywidualnym przypadku. Przy tym podmiot posiadający stosowne zezwolenie na zajęcie pasa drogowego nie ma pełni praw do tego składnika majątku publicznego, a jedynie tak zwane prawo na rzeczy cudzej. Wynika z tego wiele konsekwencji praktycznych.