Postępowanie wywołane wniesieniem skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej – zagadnienia konstrukcyjne

Abstract

Efektywne funkcjonowanie systemu zamówień publicznych nierozerwalnie jest związane z prawidłowym funkcjonowaniem środków ochrony prawnej. Jako kluczowe elementy efektywnego systemu skargowo-sądowego jawią się jego spójność i stabilność. Dlatego w ramach niniejszego opracowania autor dokonał oceny aktualnej konstrukcji postępowania sądowego wywołanego wniesieniem skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej. Badanie przy wykorzystaniu meatody dogmatycznoprawnej, z odwołaniem się do teorii prawa i  praktyki jego stosowania, miało na celu ustalenie, czy ukształtowanie procedury skargowej jawi się aktualnie jako optymalne. Przebieg postępowania skargowo-sądowego w ramach zamówień publicznych jest uregulowany w podstawowym zakresie na trzech płaszczyznach ustawowych: ustawy Prawo zamówień publicznych, Kodeksu postępowania cywilnego, ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Wzajemne przenikanie się tych regulacji proceduralnych zawsze stanowić będzie zagrożenie dla prawidłowego toku postępowania. W opracowaniu zwrócono szczególną uwagę na zdalne procedowanie w ramach postępowania cywilnego, ograniczenia w zakresie jawności czynności sądowych, odstąpienie od kolegialności składu orzekającego oraz zasygnalizowano problematykę zaskarżania postanowień sądu zamówień publicznych. W konsekwencji wskazano, że oparcie systemu kontroli sądowej na trzech filarach ustawowych może stanowić zagrożenie dla skutecznej realizacji sądowej ochrony prawnej w ramach zamówień publicznych. Poczynione ustalenia i oceny mogą być inspiracją do prac legislacyjnych zmierzających do nowelizacji postępowania skargowo-sądowego.