Wanda Bobrowska-Nowak (1925–2003) – badaczka polskiego dziedzictwa pedagogicznego i psychologicznego

Abstract

W prezentowanym szkicu przybliżono biografię prof. Wandy Bobrowskiej-Nowak (1925–2003), polskiego historyka wychowania, która prowadziła działalność dydaktyczną i naukową w Uniwersytecie Łódzkim i Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Swoje zainteresowania badawcze koncentrowała wokół historii oświaty, pedagogiki resocjalizacyjnej, opiekuńczej, terapii i edukacji wychowawczej oraz historii polskiej psychologii. Pełniła wiele funkcji, m.in. była kierownikiem Zakładu Historii Wychowania, dyrektorem Instytutu Pedagogiki oraz dziekanem Wydziału Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Bobrowska-Nowak miała wileńskie korzenie i współpracowała z Uniwersytetem Polskim w Wilnie. Była promotorem wielu prac magisterskich i jedenastu prac doktorskich. Rezultatem prowadzonych badań i twórczego wysiłku w zakresie historii wychowania, ze szczególnym uwzględnieniem historii wychowania przedszkolnego i dziedzictwa polskiej psychologii, są liczne prace naukowe i artykuły, przybliżające jeden z głównych filarów pedagogiki. Bobrowska-Nowak wniosła duży wkład w rozwój myśli pedagogicznej i jej przemianę. Jej publikacje są cenną pomocą dla historyków wychowania, pedagogów, studentów pedagogiki i służą zaszczepieniu kultu dla tradycji wychowania i edukacji.