„Drogi Żuczku!...” O odcieniach intymności w korespondencji Wierzyński–Grydzewski–Lechoń i sposobach ich edytorskiego opracowania

Abstract

W interpretowaniu literatury dokumentu osobistego intymnośc jest pojeciem tylez niezbednym, co semantycznie nieoczywistym. Szczegolnie w wypadku diarystyki, ale przeciez nierzadko takze i w epistolografii, ow osobisty charakter implikuje odnajdywanie w tekście roznych odcieni intymności. Byc moze wazniejsze jest samo zadanie pytania o charakter intymny zapiskow i listow; wydaje sie bowiem, ze pytanie o intymnośc w literaturze dokumentu osobistego moze byc znakomitym narzedziem roznicującym charakter tych tekstow. Sila jego tkwilaby w subtelnym roznicowaniu – miedzy prywatnym a publicznym, miedzy ekshibicjonizmem a zwierzeniem, wrazliwie oddającym roznice miedzy sposobami i kregami odbioru. Komplikacje wiązące sie z wykorzystaniem pojecia intymności w lekturze literatury dokumentu osobistego znakomicie ukazuje korpus korespondencji Skamandryckiej triady na emigracji miedzy Janem Lechoniem, Kazimierzem Wierzynskim a Mieczyslawem Grydzewskim. Proba spojrzenia na intymnośc w omawianym korpusie listow jest oparta na obserwacjach i doświadczeniu nabytym podczas pracy nad edycją cyfrową korpusu i wspolpracy badawczej z kierownikiem merytorycznym projektu.