Tefsir, Siyer, Tarih ve Kur'ân'ın Kaynaklığı Üzerine

Abstract

Islam’in erken donemine iliskin calismalar, hem referans degeri hem de duygusal anlami nedeniyle Muslumanlar icin cok onemli olagelmistir. Bu bilgilerin guvenilirligi ise bugun de Kur’an’a arz edilerek saglanmaya calisilmaktadir. Kur’an’in kaynakligi hem batililarin hem de Muslumanlarin yaptigi calismalarda Kur’an-siyer-tefsir iliskisi baglaminda yeniden one cikmistir. Batida son yuz elli yillik tarih boyunca Kur’an kronolojisini tespite iliskin gayretler, Kur’an metninden bir tarih kaynagi olarak yararlanmaya yonelik altyapi calismalaridir. Batililardan etkilenseler de Muslumanlar icin kronoloji bilgileri, Kur’an’i anlama gayretlerinin ancak tesrii amacli bir parcasi olmustur. Muslumanlar bu temel perspektife ek paradigmatik bir durusu hâlâ benimseyememistir. Ozellikle literalist modernizmin ve onu takip eden tarihselci yaklasimin tum klasik Islami ilimlerin yerine gecirdigi bir neo-tefsir perspektifi de Muslumanlarin yaptigi her turlu calismayi ayni tesrii dogrultuda etkisi altina almistir. Buna siyer ve tarih calismalari da dâhildir. Dolayisiyla temel bir yenilikten soz edilemez. Bizim Kur’an’in tarihi kaynaklik degerini ortaya cikarmak ve saglikli bilgiler uretmek icin Kur’an nuzul tarihini ve Kur’an kronolojisini tefsir amacli degil, tarih amacli mustakil mesai alanlarina donusturmemiz gerekmektedir. Bunlarin siyer, tefsir, fikih gibi klasik Islami ilimlere faydasi ise oncelikle dikkate almayacagimiz sonraki bir adim olarak gorulmelidir. Kisisel ve toplumsal beklentilerin donusturmedigi kendisi icin uretilmis saglikli bilgi birikimi ancak boyle saglanir.