Współczesne dylematy wychowania: ponowoczesna względność a niezmienność norm wychowawczych

Abstract

Medytacje nad egzystencją i rozwojem człowieka skupiają się na jego indywidualnym wymiarze na żywo. Życie człowieka uporczywie rozpięte jest między „bytem aktualnym” a „bytem możliwym”. Indywidualny wymiar ludzkiego życia realizuje się we właściwym działaniu. Bardzo ważne jest udzielenie odpowiedzi, kto ludzkość jest. Każdy człowiek jest rozumną, wolną, oddającą się wiecznemu Panu istotą ludzką. Głównym celem edukacja ma przygotować młodego człowieka do objęcia przywództwa nad własnym procesem rozwoju. Nauczyciel spotyka się z uczniem w akcie „bycia sobą”. Przede wszystkim musi odnaleźć swoją osobowość, prawda i wartości. Następnym krokiem jest pomoc jego podopiecznemu w staniu się  człowiekiem. Osoba jest największa dobra i jedyna miłość jest przykładem własności i wartościowego odniesienia do Niego. Norma osobowości spróbuj podkreślić szczególną pozycję człowieka jako osoby z jego odrębnością i transcendentalnym wymiarem. Osobowość wychowania człowieka ukazuje się jako otwarta możliwość spotkania, w którym się realizuje przemiana i nawrócenie czyniące wolność