Definicja zagrożenia epidemiologicznego i pojemność normatywna znamienia „powodowanie zagrożenia epidemiologicznego” w występku z art. 165 § 1 pkt 1 Kodeksu karnego

Abstract

Choroby zakaźne stanowią od wieków realne zagrożenie dla życia i zdrowia człowieka. Mogą one rozprzestrzeniać się samoistnie, przez zakażone zwierzę, ale także za pośrednictwem człowieka jako transmitera biologicznych czynników chorobotwórczych. Istnieją także sytuacje, w których to człowiek, działając z zamiarem co najmniej ewentualnym, przyczynia się do szerzenia się chorób zakaźnych. Na te sytuacje musiał odpowiedzieć ustawodawca, tworząc odpowiednie typy czynów zabronionych. Wśród nich jest występek polegający na sprowadzaniu niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia wielu osób albo dla mienia w wielkich rozmiarach poprzez powodowanie zagrożenia epidemiologicznego lub szerzenia się choroby zakaźnej albo zarazy zwierzęcej lub roślinnej. W występku tym wyodrębniono znamię nieostre „powodowania zagrożenia epidemiologicznego”, które ustawodawca odróżnia od „szerzenia się choroby zakaźnej” albo „zarazy zwierzęcej lub roślinnej”. Niniejszy artykuł ma charakter naukowo-badawczy i jego celem jest określenie ram przedmiotowych znamienia „powodowania zagrożenia epidemiologicznego”, a także zaproponowanie jego definicji. Rozważania te mają przede wszystkim walor teoretyczny. Zaproponowana definicja tytułowego znamienia może być przydatna także na gruncie praktyki stosowania prawa w procesie wykładni znamion typu czynu zabronionego stypizowanego w art. 165 § 1 pkt 1 k.k. Badany wątek nie był dotychczas podejmowany w doktrynie prawa karnego w tym ujęciu, a może budzić wątpliwości interpretacyjne na gruncie wykładni art. 165 § 1 pkt 1 k.k. w zakresie realizacji przedmiotowego znamienia tego typu czynu zabronionego.