Zesłanie jako wyzwolenie - narracje z Huculszczyzny.

Abstract

Artykul oparty na badaniach przeprowadzonych na Huculszczyźnie koncentruje sie na narracjach osob zeslanych na Sybir w latach 1946-1952. Wyrozniam konstruowany przez rozmowcow schemat narracyjny: (1) ukazanie zycia przed wywozką jako bardzo ciezkiego i pozbawionego sprawczości ze wzgledu na zmagania ruchu partyzanckiego z radzieckim okupantem, (2) moment wywozki opisywany zdawkowo, jako „uciecie nozem“ i przeniesienie do nowej rzeczywistości, (3) przedstawienie codzienności na zeslaniu jako z początku niezwykle trudnej, ale z czasem, za pośrednictwem pracy, okielznanej, gdzie mozna wieśc jak najbardziej „normalne“, a nawet dostatnie zycie. Wskazuje rowniez przyczyny, ze wzgledu na ktore te narracje są tak odmienne od opowieści o represjach sowieckim spotykanych na gruncie polskim, skupiających sie na traumie i martyrologii.