The myth of the cyclops in antiquity and in the Spanish golden age

Collectanea Philologica Pub Date : 2014-01-01 DOI:10.18778/1733-0319.17.11

Hanna Zalewska-Jura, Agnieszka Kłosińska-Nachin

{"title":"The myth of the cyclops in antiquity and in the Spanish golden age","authors":"Hanna Zalewska-Jura, Agnieszka Kłosińska-Nachin","doi":"10.18778/1733-0319.17.11","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"W literaturze starozytnej obecne są dwa, biegunowo odmienne, motywy podania o Cyklopie: epicki, znany z IX ks. Odysei, przywolany poźniej i poddany modyfikacji przez Eurypidesa w dramacie satyrowym Cyklop oraz liryczno-erotyczny spopularyzowany przez Teokryta w XI sielance, Skargi Cyklopa. Wersje Teokryta rozbudowal Owidiusz w XIII ks. Metamorfoz. Pomostem miedzy obydwoma wariantami mitycznymi jest tzw. dytyramb Filoksenosa z Kytery. Mit Polifema, glownie w postaci, jaką nadal mu Owidiusz, przewija sie przez hiszpanski wiek XVI az do początku kolejnego stulecia, znajdując wielu naśladowcow i tlumaczy. Pod koniec XVI wieku siega do niego rowniez Lope de Vega w powieści pasterskiej La Arcadia (1598), nadając mu forme tradycyjnej hiszpanskiej strofy romance. Mit stanowi odbicie historii bedącej przedmiotem narracji, wzbogacając powieśc o elementy perspektywy autobiograficznej. W Fabula de Polifemo (1612) Luisa de Gongory mit ulega calkowitej transformacji. W jego interpretacji przewazają barokowe kontrasty i hiperbola. Struktura dziela oparta jest na zbiezności przeciwienstw: potworności Polifema i piekna Galatei. Mit staje sie tez okazją do transpozycji koncepcji piekna, wywodzącej sie od petrarkizmu: obserwowac mozna dominante planu metaforycznego, zastepującego elementy rzeczywistości.","PeriodicalId":33406,"journal":{"name":"Collectanea Philologica","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2014-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"1","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Collectanea Philologica","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.18778/1733-0319.17.11","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}

引用次数: 1

Abstract

W literaturze starozytnej obecne są dwa, biegunowo odmienne, motywy podania o Cyklopie: epicki, znany z IX ks. Odysei, przywolany poźniej i poddany modyfikacji przez Eurypidesa w dramacie satyrowym Cyklop oraz liryczno-erotyczny spopularyzowany przez Teokryta w XI sielance, Skargi Cyklopa. Wersje Teokryta rozbudowal Owidiusz w XIII ks. Metamorfoz. Pomostem miedzy obydwoma wariantami mitycznymi jest tzw. dytyramb Filoksenosa z Kytery. Mit Polifema, glownie w postaci, jaką nadal mu Owidiusz, przewija sie przez hiszpanski wiek XVI az do początku kolejnego stulecia, znajdując wielu naśladowcow i tlumaczy. Pod koniec XVI wieku siega do niego rowniez Lope de Vega w powieści pasterskiej La Arcadia (1598), nadając mu forme tradycyjnej hiszpanskiej strofy romance. Mit stanowi odbicie historii bedącej przedmiotem narracji, wzbogacając powieśc o elementy perspektywy autobiograficznej. W Fabula de Polifemo (1612) Luisa de Gongory mit ulega calkowitej transformacji. W jego interpretacji przewazają barokowe kontrasty i hiperbola. Struktura dziela oparta jest na zbiezności przeciwienstw: potworności Polifema i piekna Galatei. Mit staje sie tez okazją do transpozycji koncepcji piekna, wywodzącej sie od petrarkizmu: obserwowac mozna dominante planu metaforycznego, zastepującego elementy rzeczywistości.

查看原文本刊更多论文

古代和西班牙黄金时代独眼巨人的神话

在古代文学中，独眼巨人的应用有两个截然不同的主题：史诗，从第九版开始。后来欧里庇得斯在讽刺剧《独眼巨人》中召唤并修改的《奥德赛》，以及提奥克里特在第11首田园诗《独眼英雄的控诉》中推广的抒情情色。奥维德乌斯在公元13世纪扩充了提奥克里特的版本。变形。这两个神话变体之间的桥梁就是所谓的。Kytera的Ditiramb Philoxenos。Polyphemus的神话，主要是以他仍然拥有Ovidius的形式，贯穿了西班牙16世纪直到下世纪初，发现了许多模仿者和解释者。16世纪末，洛佩·德·维加（Lope de Vega）在田园小说《阿卡迪亚》（La Arcadia，1598）中赋予了它西班牙传统浪漫诗节的形式。神话反映了作为叙事主题的故事，丰富了小说的自传体元素。在Fabula de Polifemo（1612）中，路易莎·德·贡戈里的神话经历了彻底的转变。他的诠释以巴洛克式的对比和夸张为主。分裂的结构是基于对立的融合：多芬的怪物和加拉太的美丽。这个神话也成为了一个转换佩特拉主义所衍生的美概念的机会：人们可以观察到占主导地位的隐喻计划，取代现实的元素。

本文章由计算机程序翻译，如有差异，请以英文原文为准。

求助全文

约1分钟内获得全文求助全文

来源期刊