„Melior est canis vivus leone mortuo”. Koh 9,4 w patrystyce greckiej i łacińskiej

Abstract

Artykuł stanowi analizę interpretacji Koh 9,4 w tradycji chrześcijańskiej. W odniesieniu do egzegezy tego wersetu ma się do dyspozycji materiał o różnym charakterze. Poszczególne interpretacje pochodzą nie tylko z pism specyficznie egzegetycznych, ale także z dzieł o innym charakterze. Na tej podstawie można dostrzec kierunki interpretacji całej biblijnej Księgi Eklezjastesa, a także pojedynczego wersetu. W celu lepszego zrozumienia specyficznej tematyki, najpierw zostaje przedstawiona historia interpretacji Księgi Eklezjastesa w starożytności chrześcijańskiej. Koh 9,4 był wyjaśniany w sposób alegoryczny lub z odwołaniem się do prozopopei. Następnie zostały przeanalizowane znaczące fragmenty dzieł odnoszących się do Koh 9,4. Ojcowie Kościoła zajmowali się Koh 9,4 tylko okazyjnie, bowiem cała księga nie była zbytnio popularna wśród kaznodziejów i egzegetów epoki patrystycznej. Koh 9,4 był traktowany jako problem egzegetyczny do rozwiązania, jako przykład porzekadła, które otrzymało różne wersje i było używane także w kręgach kościelnych. Refleksja nad Koh 9,4 w okresie patrystycznym znajduje wiele punktów stycznych, ale także istnieją różnice w poszczególnych wyjaśnieniach tego wersetu. W ten sposób stworzono płaszczyznę dla jego bogatszej interpretacji już w epoce średniowiecza.