Ebû Dâvûd’un Sünen’de Haklarında Sükût Ettiği Hadislerin Sıhhat Durumu İle İlgili Görüşlerin Değerlendirilmesi

Abstract

Ebu Dâvud’un Sunen’i, rivâyetu’l-hadis kitaplarinin te’lifinin altin cagi olarak bilinen hicri ucuncu asirda te’lif edilmis, fakihlerin kendilerinden hukum istinbât ettikleri ahkâm hadislerini ihtiva eden ve bircok âlim tarafindan Kutub-i Sitte’nin ucuncu kitabi olarak kabul edilen bir hadis kitabidir. Ebu Dâvud Mekke’lilere yazdigi mektubunda Sunen’de tahric ettigi hadislerin sihhat durumu hakkinda aciklamalarda bulunmustur. O, bu mektubunda Sunen’in her bâbinda bildigi en sahih hadisleri tahric ettigini ifade ettikten sonra Sunen’de tahric ettigi cok zayif hadisleri beyan ettigini ve haklarinda sukut ettigi yani herhangi bir aciklama yapmadigi hadislerin -ki bunlar Sunen’deki dort bin sekiz yuz hadisin buyuk bir cogunlugunu olustururlar- ise sâlih/elverisli oldugunu belirtmistir. Onun bu ifadelerinden ve Sunen’deki vâkiadan hareket ederek Ebu Dâvud’un ilk sârihi Hattâbi’den gunumuze kadar gerek hadis usulu ve gerekse diger alanlarda kitap te’lif eden hadis âlimleri, Ebu Dâvud’un haklarinda sukut ettigi hadislerin sihhat durumu yani onlarin hepsinin sahih-hasen olup olmadigi, bir baska ifadeyle onlarin icerisinde az zayif ve cok zayif hadislerin bulunup bulunmadigi hususunda farkli gorusler ileri surmuslerdir. Biz bu makalede Sunen’de haklarinda sukut edilen hadislerden dogru bir sekilde faydalanabilmeye katki saglamak icin bu hususta ileri surulen gorusleri zikredip onlarin en dogru gorunenini belirtmeye calisacagiz.